Marianne Appels tekende als kind al meer dan andere kinderen.
Kiezen tussen kunst en handballen
Marianne Appels is de bescheidenheid zelve, ze loopt niet te koop met haar kunstzinnige vaardigheden. Maar als kind maakte ze al duidelijk, dat creativiteit haar niet vreemd was, ze tekende bijvoorbeeld opvallend veel meer dan andere leeftijdgenoten. Toch was het niet zo dat daarmee haar beroepskeuze al meteen gekenmerkt was, want ze had een andere passie en dat was de sport in het algemeen en de handbalsport in het bijzonder.
Naast de actieve beoefening van deze sport, volgde ze na de middelbare school de KALO in Tilburg en werd ze dus Lerares Lichamelijke Opvoeding. De laatste kwaliteit kwam haar ook goed van pas toen ze zelf met de actieve beoefening van de handbalsport stopte en trainer-coach in die sport werd. Na haar periode als trainer-coach bekwaamde ze zich ook in de sportmassage. Een ‘sportieve veelvraat’ dus, het laatste beroep oefende ze overigens inmiddels uit in Eibergen, waar ze inmiddels woonde.
Bloed kruipt waar het niet gaan kan
Marianne raakte nooit helemaal los van haar oorspronkelijke passie, het tekenen. Ze was intussen verhuisd van Gilze naar Eibergen vanwege de baan van haar man, gestopt met haar baan in het onderwijs en een massagepraktijk in Eibergen begonnen. Met het accent op babymassage overigens.
Ze raakte in contact met een groepje vrouwen die haar stimuleerden om te gaan schilderen en weer te gaan tekenen. Het schilderen werd haar wat verdergaand geleerd door Dennis Sierhuis, die in Haaksbergen zijn eigen atelier heeft en die wel tijd voor haar wilde vrijmaken. Hij leerde haar werken met verschillende materialen en het hanteren van kleuren. Door die lessen kon zij bij zichzelf vaststellen dat ze nog steeds het meeste plezier ontleende aan het tekenen, ze ging als het ware ‘terug naar de roots’, want tekenen bleef toch haar passie. Die passie kon ze vanaf dat moment meer voeden met kleur.
Na de lessen van Dennis Sierhuis volgde ze nog een ‘masterclass’ bij Elske Benders in Ulft. Bij Elske leerde Marianne er een techniek bij. ‘Elske werkt heel veel met ‘fineliners’ en viltstiften, ik vond en vind dat mooi ondanks mijn eigenlijke voorkeur voor kleuren’, zegt zij er ter toelichting bij.
Kunstkring Berkelland
Intussen was Marianne Appels lid geworden van de Kunstkring Berkelland (BART) en betrokken bij de groep Estinea, die zich inzet voor kunstvorming voor mensen met een verstandelijke beperking. ‘Het is heel bijzonder voor deze mensen te mogen werken en twee expo’s te mogen verzorgen: No Limits en Art Brut en daarmee iets van artistieke vorming bij te brengen’, zegt Marianne. ‘Eigenlijk moet je het zo zien dat deze mensen in kunstzinnig opzicht geen echte beperkingen hebben, ze zijn veel vrijer in hun doen en laten en kunnen zich daardoor als het ware makkelijker ontwikkelen in hun creativiteit’.
Eigen boekjes
Marianne Appels ontwikkelde haar geheel eigen stijl. Ze brengt verhalen in beeld in boekjes met bijpassende illustraties. Zo ontwierp ze bijvoorbeeld het boekje ‘Pandemie’, waarin elke bladzijde een deel of een aspect van de coronapandemie belicht in tekst en beeld. Het boekje is geen pleidooi voor ontkenning van het virus of onderstreping van complottheorieën, met het boekje worden eigenlijk helemaal geen standpunten ingenomen. Marianne Appels heeft slechts met tekst en met name met tekeningen in beeld willen brengen wat mensen bewogen en beziggehouden heeft tijdens en vanwege het coronavirus. En is daar op een uiterst unieke manier ook in geslaagd.
In totaal werden 3 boekjes uitgegeven in eigen beheer. Twee andere titels zijn ‘Spruitjes met een knipoog’ en ‘Muisje Pluisje Trippelien. Wie er meer van wil weten kan kijken op de website van Marianne. Ze wil nog graag benadrukken, dat de inhoud van de tekeningen en de boekjes deels is ‘aangereikt’ door haar echtgenoot René Appels, die zelf ook tekent en met zijn tekeningen de door hem gegeven managementtrainingen ondersteunt.
Van Eibergen naar Haaksbergen
Net voor de komst van de coronapandemie verhuisde het echtpaar Appels naar Haaksbergen. ‘We wilden wat kleiner wonen, maar de pandemie betekende voor mij vooral, dat ik nog veel meer tijd had om mij met tekenen bezig te houden. Na afloop van de pandemie heb ik een expositie in Haarlo kunnen houden met onder meer alle boekjes, die ik intussen had kunnen vervaardigen. Ik heb er in Haarlo toch nog zo’n 100 kunnen verkopen.
Ik hoopte door de expositie ook in contact te komen met andere kunstenaars uit de omgeving, maar dat bleek toch wat moeilijker. Hier in Haaksbergen loop ik niet zo makkelijk lotgenoten tegen het lijf, kunstenaars zoeken elkaar niet zo vanzelfsprekend op. Terwijl je toch graag ervaringen en valkuilen zou willen uitwisselen met elkaar. Nu ik wat meer contact heb via de CCH en ook kennis heb gemaakt met de WAK Week is de kans groter geworden om andere kunstenaars te ontmoeten en wellicht eens samen met anderen te exposeren. En niet te vergeten: het belang van kunst verder uit te dragen’.
Belang van Kunst
Het is het afsluitende onderwerp in ons gesprek: het belang van kunst. Marianne is er helder over: ‘Kunst is de basis voor onze nationale identiteit. Via schilderen, tekenen, keramiek, 3D toepassingen enzovoorts, geef je mensen een andere kijk op hun omgeving. Je levert een bijdrage aan de beeldvorming, leert ook hun fantasie prikkelen, je leert mensen kennis maken met emoties, met andere gedachten.
Ik noem mijzelf niet graag ‘kunstenaar’, dan maak je jezelf ineens zo exclusief. Ik probeer wel mijn eigen weg te vinden, laten we zeggen ‘mijn eigen handtekening te bedenken’. En dat is nog best moeilijk, er is zoveel verscheidenheid, er zijn zoveel verschillende kunstenaars. Vaak zijn ze ook ouder, persoonlijk zou ik best wat meer jongere kunstenaars willen zien en ontmoeten. Daarnaast heb ik nog een ambitie: het vinden van een mooie expositieruimte hier in Haaksbergen. Misschien is dat kleine kerkje in Buurse wel een mooie locatie. Dat idee, het vinden van een bescheiden expositieruimte, waar kunstenaars samen iets kunnen ‘laten zien’, ga ik verder nog uitwerken met Marion Nijhuis (vice voorzitter bestuur kleine kerkje Buurse).
Kijk voor meer informatie op de website van Marianne Appels
Kijk voor meer cultuurmakers op de website van de Cultuur Coalitie Haaksbergen
Meer over cultuur uit Haaksbergen
Volg het nieuws uit Haaksbergen
Tekst: Ton van Rijswijk
Eindredactie: Michel van der Voort
Een productie van RTV Sternet