Kanker is werk in uitvoering
Fons de Visser kreeg de diagnose Glioblastoom graad 4. Dat is de meest agressieve vorm van een hersentumor. De levensprognose gaf dan ook niet meer dan twaalf tot uiterlijk vijftien maanden te zien. Dat was in 2011.
Nu, anno 2024, is hij er nog steeds. Gezonder en fitter dan ooit. De dag vóór ons gesprek heeft hij weer z’n halfjaarlijkse scan-controle gehad. Uitslag: schoon, behalve wat bestralingsschade. Naar eigen zeggen, is zijn leven nu mooier dan vóór die tijd. Het hele gebeuren heeft hem alleen maar goeds gebracht.
Is daar dan kanker voor nodig?
“Ja, misschien wel. In mijn geval werd letterlijk een stok in het wiel gestoken. Ik moest abrupt stil blijven staan. In 2007 had ik van mijn moeder een geboortehorosoop cadeau gekregen. Na hem te hebben gelezen, verdween hij in een lade en in 2013 las ik hem voor het eerst weer. Ik was verbijsterd. In de eerste plaats om wat ik las, maar bovenal vanwege het feit dat ik blijkbaar een bepaalde passage destijds volledig over het hoofd had gezien. Het stond er letterlijk: Als jij je niet leert uiten, gaat er een innerlijke ontploffing voordoen in je hoofd”.
Fons – vanaf zijn vijfde tot z’n 23e woonachtig in Haaksbergen – trouwde redelijk vroeg en werd snel daarna vader van drie kinderen. Drukke baan als financieel adviseur bij een grote verzekeringsmaatschappij in Utrecht. Nadat zijn huwelijk in 2003 begon te kraken, gaf de uiteindelijke ontbinding in 2006 het startsein voor een hele vervelende vechtscheiding. De tien daarop volgende jaren zag hij zijn kinderen nog wel, maar sinds 2016 is dat niet meer het geval en zit hij in een zogenaamde ouderverstoting.
Ouderverstoting
Van ouderverstoting is sprake als een kind een ouder, waarmee het kind voorheen een goede relatie had, niet meer wil zien.
Na de scheiding was er een omgangsregeling van kracht waarin hij de kinderen de helft van de vakanties en om het weekend zag. Dat ging tien jaar goed.
En toen op een dag was er geen contact meer. Hij heeft nooit kunnen achterhalen waarom. Kon zich alleen maar vruchteloos af blijven vragen wat hij toch fout had gedaan en waarom de situatie was zoals die was. Hij heeft er veel pijn en verdriet om gehad. En er werd niets uitgesproken, aangepakt en opgelost. Door de jaren heen heeft hij het een plek kunnen geven en het bij zijn kinderen gelaten.
Wèl is hij inmiddels overtuigd van de link tussen niet-geuite emoties en kanker.
Fons 1.1
In Nederland krijgen zo’n 1500 mensen per jaar de diagnose hersentumor. Er zijn vier gradaties van mild (1) tot zeer agressief (4). Vroeg of laat leidt die diagnose vrijwel voor iedereen tot de dood. Er is weinig onderzoek naar gedaan en bovendien is het brein sowieso een van de meest mysterieuze delen van het menselijk lichaam waar de medische wetenschap nog altijd weinig kennis van heeft.
Fons onderging een zesenhalf uur durende wakkere hersenoperatie, gevolgd door dertig bestralingen en zes chemokuren.
Na de operatie voelde hij zich heel helder. “Alsof er een nieuwe chip in mijn hoofd was gezet. Een dag-nachtritme had ik niet meer en als gevolg daarvan kon ik niet slapen. Twee nachten lang heb ik doorgebracht aan de computer. Aan een stuk door geschreven. Alles moest eruit, emoties, ervaringen en allerlei niet verwerkte zaken. Daar en toen heb ik mijn oude leven afgesloten en mijzelf letterlijk opnieuw uitgevonden. Ik kreeg toen heel duidelijk het gevoel dat ik mijn ‘nieuwe’ leven blanco kon beginnen en ik het zelf kon opbouwen precies zoals ik het wilde. Mijn leven vóór de operatie noem ik derhalve mijn ‘vorig’ leven. Daarin was ik Fons. Sindsdien ben ik Fons 1.1”.
Holistisch
Al vrij snel constateerde hij dat artsen niet alle antwoorden hebben. “Zij behandelen het lichaam en niet de geest. Ik weet nu dat dat niet voldoende is. Natuurlijk, als die tumor niet was weg gehaald door een zeer vakkundige chirurg, had ik hier nu niet meer gezeten. En ik durf ook te beweren dat alleen een positieve levensstijl je evenmin redt. Maar lichaam en geest zijn één, beiden kan en mag je niet los zien van elkaar. Dat is de zogenaamde holistische aanpak die ervan uitgaat dat alles met elkaar verbonden is en elkaar derhalve beïnvloedt”.
Toen het reguliere protocol erop zat, stuurde de arts hem naar huis met de mededeling dat na drie maanden door middel van een scan opnieuw zou worden gekeken of de tumor gegroeid was. Op Fons’ vraag wat hij in die tussentijd zelf kon doen, luidde het antwoord: niets.
“Dat ging er bij mij niet in. Ieder mens beschikt – en dat is geen hogere wiskunde – over een zelfherstellend vermogen in de vorm van het immuunsysteem. Als dat uit balans is, staat de deur wagenwijd open voor ziektes. Ik zag het – ook noodgedwongen – als mijn eigen verantwoordelijkheid die balans weer te herstellen”.
Leefstijl
Eén op de drie mensen krijgt kanker en we zijn hard op weg naar één op de twee. Hoe komt dat? Er zijn zogenaamde blue zônes op de wereld waar mensen veel langer leven dan gemiddeld. Hoe kan dat?
Voor Fons is het glashelder. “Door onze leefstijl. “Slechte voeding, weinig beweging en mentale stress. We moeten hier mee in de rat race. Groot huis, grotere auto dan de buurman, twee keer per jaar op vakantie naar exotische oorden. Zelfs kinderen rennen na school al van de ene naar de andere club. Mensen worden geleefd, gaan slaafs mee met de stroom en maken geen bewuste keuzes. Ze doen wat de massa doet, wat de dokter zegt, en wat de overheid wil, zonder zich af te vragen wat ze zelf willen”.
Hij ging op strooptocht. Op het internet welteverstaan. Daar las hij alles wat er maar te vinden viel en relevant was voor hem. Gemene deler – dat bleek al snel – is dat alles bestaat uit energie.
Alles dat hem aansprak en te realiseren was, nam hij op in zijn dagelijks leven. Hij ging fietsen, koos voor verantwoorde voeding, bezocht een homeopaat en acupuncturist, deed koude- en ademhalingstrainingen, yoga, meditatie, Chineng Qigong en liet zich behandelen door een energetish healer. De artsen stonden al snel versteld en begrepen er niets van, maar de positieve en hoopvolle scan-uitslagen spraken klare taal.
En alhoewel de chirurg volledig achter zijn complementaire hulp stond, bleef hij volhouden dat Fons geluk had gehad en zijn herstel was toe te schrijven aan zijn eigen snijkunst.
ZindividU
Toen hij in 2015 genoeg kennis vergaard had om lotgenoten bij te staan en voor te lichten, riep hij een stichting in het leven onder de naam Zindividu (zinvol bezig zijn voor het individu). Daarmee informeert hij – samen met zijn nieuwe huwelijkspartner Miriam – kankerpatiënten over wat er allemaal behalve de reguliere weg nog meer mogelijk is. “Over het algemeen vinden mensen dat ze naar de arts moeten luisteren. Ik vraag dan, hoezo? Je zit zelf achter het stuur. Het is jouw lichaam en jij pakt de regie. Een arts kan je daarbij helpen. In een ideale situatie zie ik de patiënt in het midden en alle artsen en hulpverleners – regulier en complementair – daar omheen. De patiënt kiest van wie en wat hij gebruik wil maken. Mensen zouden veel meer hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Onwetendheid mag mijns inziens daarvoor nooit als excuus dienen”.
Zindividu kent geen verdienmodel. Mensen betalen voor het vaak ruim twee uur durende gesprek niets. Donaties – waar de Stichting afhankelijk van is – zijn uiteraard altijd welkom. Er is een netwerk opgezet van mensen met specialistische kennis met wie wordt samen gewerkt en naar wie wordt door verwezen.
Miriam – die in 2020 zelf baarmoederhalskanker kreeg en net als Fons volledig is genezen – had en heeft nog steeds een administratiekantoor, maar is dat inmiddels drastisch aan het afbouwen. Ze heeft de opleiding medische basiskennis gedaan en daarna allerlei trainingen. Zo kwam ze op het pad van N.E.I., Neuro Emotionele Integratie. Daarmee kan ze via het onderbewuste van mensen testen welke belemmerende overtuigingen er zijn.
In het Paramedisch Centrum in Boekelo – waar Zindividu ook is gevestigd – is ze momenteel druk doende haar eigen coachingspraktijk op te zetten.
Fons geeft inmiddels zelf Chineng Qigong lessen (level 1) en studeert voor level 2. Op woensdag- en donderdagavond geeft hij in Boekelo les.
Van angst naar kracht
“Mensen komen meestal met hun partner en niet zelden met hun volwassen kinderen. De meesten zijn bang als ze binnen komen. Het is mooi om te zien dat vrijwel iedereen die hier vandaan gaat, opgelucht is en weer licht ziet. Ons doel is dan ook om mensen weer in hun kracht te zetten. De diagnose is een feit. Daar verander je niks aan. Maar, wat je wel kunt veranderen, is hoe je naar de toekomst kijkt. Hoe ga je verder met je leven? Wat wil je allemaal nog?
Toen ik zelf de diagnose kreeg, ontving ik van mijn ouders een overnachting in Noordwijk. Samen met Miriam op het terras van een strandtent zei ik: als ik ooit vijftig mag worden, geef ik een heel groot ‘IK-LEEF’-feest. En dat heb ik gedaan. Voor vrienden en familie. Onverwacht voor iedereen zijn Miriam en ik die avond ook nog getrouwd. Zoiets geeft zoveel kracht.
Ik moet overigens wel zeggen dat ik nooit een doemdenker ben geweest, ook niet vóór de tumor. Ik denk positief en zag en zie altijd kansen. In vergelijking tot toen sta ik nu wèl veel bewuster in het leven”.
Preventie
In de negen jaren dat hij nu actief is met Zindividu is zich vooral de laatste tijd een verschuiving aan het voltrekken. “Waar voorheen voornamelijk mensen hier kwamen die het reguliere pad volledig hadden bewandeld en uitbehandeld waren, komt nu het gros aan het begin van het traject. Dan valt er natuurlijk nog veel meer te sturen. Het gaat daarbij vooral om de jongere generatie. Oudere mensen die nog heilig in de witte jas geloven, bereiken we nog steeds moeilijk tot niet”.
Het heeft Fons en Miriam aangespoord om zich in de toekomst veel meer te gaan richten op de preventie van kanker.
Ook organiseren ze regelmatig mooie evenementen die mensen gratis kunnen bijwonen.
“Onlangs hadden we een bijeenkomst georganiseerd in ’t Wapen van Hengelo met als gastspreker Remco Kuipers. Remco is cardioloog en afgestudeerd en gepromoveerd in de evolutionaire geneeskunde. Hij leefde jarenlang temidden van een Afrikaanse stam om zo vertrouwd te raken met hun oerinstellingen. Hoe leven deze mensen, zonder airco, verwarming, koelkast, auto en alle geneugten van onze moderne welvaartsmaatschappij?
Daar kwam hij in Hengelo over vertellen. We hadden plek voor honderdvijftig mensen. Er kwamen er uiteindelijk zestig. Zestig! Mensen roepen wel dat gezond zijn het belangrijkste is in het leven, maar handelen daar nauwelijks naar. Verder dan de dokter en apotheek voor weer een ander pilletje komen ze niet”.
Zelf verantwoordelijk
“Er wordt wel gezegd: hij of zij heeft de strijd tegen kanker verloren. Ik vind dat een foute benadering, want wie strijdt, doet dat tegen iets wat deel uitmaakt van zijn eigen lichaam. Dat kan nooit goed gaan. Ik ben van mening dat je met zachtheid en het geven van aandacht veel verder komt. Ik moet voorzichtig zijn met wat ik zeg, maar ten aanzien van mijn eigen situatie durf ik te stellen dat ik zelf verantwoordelijk ben geweest voor het ontstaan van de tumor. Mensen met een hersentumor slaan letterlijk alles in hun hoofd op omdat ze zich niet uiten. Daardoor vormt zich een klomp cellen die niet afgevoerd kan worden en een eigen leven gaat leiden”.
In hun gesprekken blijkt het elke keer weer: de kankerpatiënt is slecht tot niet in staat zijn emoties te uiten. De chirurg die hem geopereerd heeft en met wie hij nog steeds contact heeft, is met al zijn ervaring – samen met een handjevol andere artsen – inmiddels dezelfde mening toe gedaan. Hij erkent ook het belang van ons werk.
Ik ken inmiddels zoveel mensen die niet blij zijn met hun leven. Ze rommelen maar door, in een huwelijk, in hun baan, met een hypotheek of omdat ze niet anders kunnen of durven. Totdat……..
Miriam zegt wel eens: we moeten mensen hun ‘purpose of life’ weer laten voelen. Waar gaat je hart sneller van kloppen? Waar word je blij van? Zoek een zinvolle invulling. Zo organiseren we als Zindividu altijd evenementen. Bijvoorbeeld parachute springen, in samenwerking met Buddies, een Rotterdamse Stichting waar ik ambassadeur van ben. Elk jaar mogen er namens Zindividu zo’n tien kankerpatiënten gratis springen. Partners of vrienden mogen voor tweehonderdvijftig euro mee springen.
Onlangs hebben we nog een mooie wandeling georganiseerd hier op Het Lankheet”.
Uniek
Het Concept van Zindividu is uniek in Nederland. “Er zijn wel inloophuizen voor kankerpatiënten, maar daar wordt – allen gesponsord door het K.W.F. – vast gehouden aan de reguliere weg. Wij zullen mensen daar nooit vandaan houden. Als dat goed voelt, moeten mensen dat pad bewandelen. Maar ons verhaal is breder dan dat”.
Om die reden trekt Zindividu mensen vanuit het hele land. Het gaat daarbij vooral om mond-op-mond reclame. Zelf timmeren ze op geen enkele manier aan de weg. Ernstig zieke patiënten boeken niet zelden een hotel en rijden de volgende dag terug naar huis.
Uiteraard worden ook online gesprekken gevoerd.
“De meeste mensen die bij ons komen, gaan daarna serieus aan de slag met de ontvangen informatie. Zij die zelf op zoek gaan naar belastende emoties die ten grondslag liggen aan hun kanker, leven langer dan zij die onze adviezen klakkeloos navolgen. Feit blijft dat maar heel weinig mensen in staat zijn de hele puzzel te leggen. Wie dat wèl kan, leeft langer want, je moet het zelf doen. Ik zeg wel eens: Kanker is werk in uitvoering”.
Kijk voor meer informatie op de website van zindividu
Lees meer verhalen van de Ontmoeting
Volg het nieuws uit Haaksbergen
Tekst en foto: Hanneke Straten
Een productie van RTV Sternet